Όταν η ευαισθησία, περισσεύει...

Η Κύρα Π. του Α2
αποτυπώνει με το δικό της τρόπο
μια συνάντηση της Περιβαλλοντικής Ομάδας
στον κήπο του σχολείου. Την ευχαριστούμε.

Γενάρης, τα μαρούλια μας θέλουν σκάλισμα και  λίγο βιολογικό λίπασμα.

Οι βροχές μας είχαν εμποδίσει τόσες μέρες....
....να χαρούμε τον κήπο μας,
έτσι η λιακάδα της Δευτέρας....

...μας βρήκε με όρεξη και κέφι για σκάψιμο,

 και καθάρισμα από τα ξερά φύλλα.

Πίσω από τα κάγκελα, δημιουργική δουλειά και στο βάθος ...σχολείο!

Φοβερός δουλευτής.

Κουβεντούλα και ...δουλειά!

Τίποτα δεν πάει στα σκουπίδια...

...αλλά καταλήγουν στην κομποστοποίηση.
Δεν μπορεί κανείς παρά να κλείσει με ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου,  του ποιητή που τόσο αγάπησε τη Γη.

Σεμινάριο

Αν με βλέπουν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες
στα λουλούδια μου, όπως
αυτή τη στιγμή,
θα νόμιζαν πως τα διδάσκω.
Ενώ είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν.
Έχοντάς με στο μέσο
μου διδάσκουν το φως.


Σχόλια

  1. Με πολλή χαρά και συγκίνηση διαβάζω τις γραμμές της Κύρας Π. Ένα από τα πράγματα που έχει καταφέρει αυτό το σχολείο είναι η συνέχεια. Κάτι που δεν είναι καθόλου δεδομένο σε ένα δημόσιο ελληνικό σχολείο. Γίνεται χρόνια η περιβαλλοντική. Και όχι τόσο ως μάθημα, όσο ως εβδομαδιαία εθελοντική ενασχόληση, συνεύρεση, χαρά και δημιουργία, σχέσεις γης και ανθρώπων, ανθρώπων και ανθρώπων.

    Και κάθε χρόνο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ανθίζει. Ανθάκια νέα την κατακλύζουν. Πείτε το υπερβολή αν θέλετε, αλλά ο τρόπος που λειτουργεί τόσα χρόνια είναι μια σταθερή, εφαρμοζόμενη εκπαιδευτική πρόταση για δημιουργία αυριανών ανθρώπων ισορροπημένων, κοινωνικών, ευαίσθητων. Εγώ συνεχίζω να το βλέπω ως μία εκπαιδευτική πρόταση εξαιρετικά αποδοτική, γόνιμη, ουσιαστική.

    Ένα γεμάτο μπράβο στην Κύρα για την παρουσίαση και άλλο ένα στους συναδέλφους που εμπνευσμένα και ακούραστα συνεχίζουν, χρόνια τώρα, το σπουδαίο έργο.

    Α! Κι ένα μικρό αντίδωρο. Λίγος Βρεττάκος παραπάνω - που αποτελεί την ... πνευματική ηγεσία του ..κινήματος της περιβαλλοντικής, ε;

    Σοῦ στήνω μία καλύβα

    Σοῦ στήνω μία καλύβα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
    ἕνα κῆπο νὰ περπατᾷς,ἕνα ρυάκι νὰ καθρεφτίζεσαι,
    μιὰ πλούσια πράσινη φραγὴ νὰ μὴν σὲ βρίσκει ὁ ἄνεμος
    ποὺ βασανίζει τοὺς γυμνοὺς - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
    Σοῦ στήνω τ᾿ ὅραμά σου πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς λόφους,
    νὰ σοῦ φυσάει τὸ φόρεμα ἡ δύση μὲ δυὸ τριαντάφυλλα,
    νὰ γέρνει ὁ ἥλιος ἀντίκρυ σου καὶ νὰ μὴ βασιλεύει,
    νὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
    τῶν παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!

    Καλή συνέχεια.

    ( Τόσα καλά λόγια, παρόλο που τόσα χρόνια ένα βιολογικό μαρουλάκι δεν έχω φάει!! :-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ευγενικά και ενθαρρυντικά λόγια! Ευχαριστούμε , Διονύση και για το ποίημα του Βρεττάκου , που θα φροντίσουμε να φτάσεις σε όλα τα παιδιά. Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφεις σχετικά με την προσπάθεια για να "χτίσουμε " ανθρώπους ισορροπημένους, κοντά στη φύση. Τα παιδιά ανταποκρίνονται συνήθως πολύ θετικά και αυτό ανατροφοδοτεί το εγχείρημα που συνεχίζει για 7ο χρόνο. Α! Το μαρουλάκι σου θα σε περιμένει την επόμενη εβδομάδα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμ, τι τις θέλω τις υστερόγραφες παρενθέσεις; Τώρα θα νομίζετε ότι όλος ο καβγάς ήταν για το μαρούλι!!!

      Επίσης: Μιλούσα για συνέχεια και εγκωμίαζα, αλλά στο μυαλό μου είχα 4-5 χρόνια.. Ώστε είναι επτά;! Να τα εκατοστήσει το σχολείο μας, λοιπόν!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις