"ξέρεις, τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις».

η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη Λ.Τ

Η Σεραφείνα, με τα ακροβατικά της και την κορδέλα, ανοίγει την παράσταση

Στο 5^ο φεστιβάλ του δήμου Καλλιθέας συμμετείχαμε με δυο χορευτικές ομάδες και τη μουσική παράσταση «Στις αμμουδιές του Ομήρου».

Γι’ αυτή την παράσταση σήμερα ο λόγος κι η ανάμνηση.

Μ’ αυτή την παράσταση προσπαθήσαμε να ανιχνεύσουμε αυτό που είναι ο τόπος μας, αυτό που είναι η πατρίδα μας, η πατρίδα του κάθε ανθρώπου.

Όχημά μας στο ταξίδι αυτό η γλώσσα και οδηγός μας η ποίηση. Γιατί μέσα απ’ αυτή, τη γλώσσα, ο άνθρωπος συλλαμβάνει τις έννοιες, κατανοεί και περιγράφει το εξωτερικό και εσωτερικό τοπίο, το εκφράζει και πολλές φορές το μεταβάλλει.

Η ποίηση, με τις ευαίσθητες κεραίες της, δίνοντας σχήμα σε όλα αυτά, αναλαμβάνει να μεταβιβάσει αυτή την ανθρώπινη εμπειρία στην κάθε επόμενη γενιά.

                Πατρίδα, λοιπόν,  ορίσαμε  τη γλώσσα μας. Τη γλώσσα μας που κατοικούμε στους αιώνες κι αυτή μας  ταξιδεύει και  ανοίγει την αγκαλιά της να κουρνιάσουν μέσα η φύση του τόπου μας, οι άνθρωποι και τα πάθη τους, τα βάσανά τους κι οι μόχθοι, τα οράματα κι οι αγώνες, ο πόνος κι η ξενιτιά, να κουρνιάσει η ζωή. Ανοίγει την αγκαλιά της και μέσα από την ποίηση τα κάνει όλα τραγούδι και τ’ ακουμπάει μέσα μας τρυφερά..

                Το μέσα αυτό είν’ η πατρίδα μας, αιώνων φορτίο κι όμως ανάλαφρο, δροσερό αεράκι.

                Κι αυτό το αεράκι τραγουδήσαμε.

Στην οθόνη, ονειρικές εικόνες και ποητικός λόγος συμπληρώνουν τα λόγια μας

                Ερμήνευσαν, τραγούδησαν και έπαιξαν ο Οφσέπ, ο Πάνος, η Νάσια, η Σταυρούλα, ο  Θάνος, η Ελεάννα, η Βασιλική, η Αναστασία, την παράσταση «ἀνοιξε» η Σεραφείνα. Μια παράσταση που την έντυσε με ονειρικές εικόνες η αγαπημένη μας Λίλα, αποδεικνύοντας πως δεν υπάρχει μόνο «παλιός καλός καιρός», αλλά και ένα ολοζώντανο παρόν.

           

Το πρώτο τραγούδι. Σαπφώ. Χατζιδάκις. Κέλομαί σε, Γογγύλα

Απόσπασμα από το εκπληκτικό τζιβαέρι της Σταυρούλας 

που "συνομιλεί" με στίχους ποιητών. 

Ο πόνος της ξενιτιάς, ο καημός της προσφυγιάς, η πατρίδα μας.

Παιδιά, ευχαριστούμε για τη συνέπεια, την ευαισθησία, 

την ομαδικότητα, την προθυμία, για την ομορφιά που χαρίσατε.