Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει. Τ. Λειβαδίτης
Η ΒΑΒΕΛ, η αναγνωστική μας λέσχη, πήρε φέτος την πρωτοβουλία να προετοιμάσει τη μέρα της ποίησης στο σχολείο μας. Είναι λίγα χρόνια τώρα που κάθε τέτοια μέρα το σχολείο μας βουτάει στην ποίηση. Τοίχοι, αίθουσες, θρανία, οθόνες, πίνακες ανακοινώσεων, πλημμυρίζουν με στίχους και ποιήματα.
Τι ακριβώς θα γίνει φέτος, το αφήνουμε για έκπληξη. Μια από τις ιδέες, πάντως, ήταν: σε καθεμία από τις 16 αίθουσες, στον κάθε πίνακα ανακοινώσεων, να γίνει ένα μικρό αφιέρωμα για κάθε ποιητή, ώστε να μπορεί ένας μαθητής κάνοντας βόλτα στις αίθουσες να κάνει βόλτα στην ποίηση.
Κάποια παιδιά, λοιπόν, ανάλαβαν να βρούνε υλικό για κάποιον ποιητή που τους αρέσει. Θα το επεξεργαστούμε και θα το αναρτήσουμε στον πίνακα ανακοινώσεων της τάξης τους.
Όταν το κανονίζαμε αυτό, δεν είχα υπολογίσει πόσο όμορφο είναι να παίρνεις ένα e-mail γεμάτο ποίηση επιλεγμένη από ένα δικό σου άνθρωπο. Το κατάλαβα χτες, όταν άνοιξα το e-mail της Δανάης.
Της ζήτησα την άδεια να περάσουμε μέρος του υλικού και στο blog, ώστε να το δουν κι άλλοι. Δέχτηκε με χαρά. Ας μοιραστούμε, λοιπόν.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1958-1964):
αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους.
(Ποίημα)
Όταν λες: μισώ, ο πρώτος φόνος του κόσμου ξαναγίνεται μέσα σου.
(Μικρή υπαρξιακή παρένθεση)
Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα.
(Από μέρα σε μέρα)
η αμαρτία μας: ότι θελήσαμε πολλά, το έγκλημά μας: πράξαμε τόσα λίγα
(Απόντες)
Γι’ αυτό σου λέω
πρέπει να βρεις έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους,
όχι να περιμένεις την πράξη – είναι τότε αργά.
πρέπει να βρεις έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους,
όχι να περιμένεις την πράξη – είναι τότε αργά.
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ (1979):
κι η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί, που τέλειωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς.
(Το κλειδί του μυστηρίου)
Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΧΝΟ (1983):
Ποτέ δε φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν μια τόσο λίγη ζωή.
(Τα ψεύδη του ημερολογίου)
ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ (1990):
η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο
(Τραγούδι στο δρόμο)
κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον -
(Φύλλα ημερολογίου)
Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει…
(Ερωτήματα)
Η ελπίδα που κάνει ακόμα πιο αβέβαιο τον κόσμο.
(Η ελπίδα)
Και μόνον όσοι πέθαναν νωρίς δεν έχασαν τον δρόμο.
(Ο δρόμος)
Συνέβη χωρίς ποτε να καταλάβω πώς — η μητέρα εἶχε πονοκέφαλο,
…θυμάμαι, και μ᾿ έστειλαν στο φαρμακείο,
στο γυρισμό, εἶναι η αλήθεια, χάζεψα λίγο, κορόιδεψα ἕναν γέρο,
στο γυρισμό, εἶναι η αλήθεια, χάζεψα λίγο, κορόιδεψα ἕναν γέρο,
Συμφωνία αρ. 1:
…και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέσηκαι δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
στη ζωή των άλλων
Ἀλλὰ τὰ βράδια
Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ
Χωρὶς ἀποσκευὲς
Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι
Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο
Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες
οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα
Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο
ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος
Χωρὶς ἀποσκευὲς
Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι
Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο
Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες
οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα
Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο
ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Βέβαια ἀγάπησε
τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,
ἀλλὰ τὰ πουλιὰ
πετοῦσαν πιὸ πέρα
τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,
ἀλλὰ τὰ πουλιὰ
πετοῦσαν πιὸ πέρα
Σκληρός, ἄκαρδος κόσμος,
ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα
πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται
ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα
πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Ὕστερα ἀνακάλυψαν τὴν πυξίδα
γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ
καὶ τὴν ἀπληστία
γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα
γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ
καὶ τὴν ἀπληστία
γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα
Ἀλλὰ καθὼς βραδιάζει
ἕνα φλάουτο κάπου
ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ
γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα
ἕνα φλάουτο κάπου
ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ
γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Καθὼς μένω στὸ δωμάτιό μου,
μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες
Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα
κι ἔτσι εἴμαστε δύο,
κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω
ἦταν γιὰ νὰ δώσω
ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο
μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες
Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα
κι ἔτσι εἴμαστε δύο,
κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω
ἦταν γιὰ νὰ δώσω
ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη
μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ
σὰν ἕνα τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει
παίρνει τὸ μέρος τῶν φτωχῶν
μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ
σὰν ἕνα τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει
παίρνει τὸ μέρος τῶν φτωχῶν
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!
Δῶς μου τὸ χέρι σου..
Δῶς μου τὸ χέρι σου
Ας προσθέσω κι εγώ ένα βίντεο με το "Δρόμοι που χάθηκα", από το δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη "Τα λυρικά", όλο πάνω σε ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη - μικρό ευχαριστήριο αντίδωρο στη Δανάη.Δῶς μου τὸ χέρι σου
Ιδέες για τη μέρα της ποίησης;
Άλλοι στίχοι του Λειβαδίτη;
Άλλοι στίχοι; Άλλα ποιήματα;
Τι ψάχνεις,
ΑπάντησηΔιαγραφήκόψε το λώρο
Τ’ αναστήματα
δεν γίνονται με μητρικό γάλα.
Τα χέρια σου
είναι το παρόν
και το μέλλον.
Ελπίδα κι όνειρο μαζί
Τα πηγάδια για τις δίψες σου
είναι μέσα σου.
Τι ψάχνεις?
Διονύση μου, η συμμετοχή μου στην μέρα αυτή, με ένα ποίημα του Αργύρη Μπαρή, που ταιριάζει με την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και έσα μας.
Την αγάπη μου
Βαγγέλη, η επικουρία σου, όπως πάντα, και τώρα σημαντική. Δεν είναι λίγο μια φωνή ενθάρρυνσης.
ΔιαγραφήΤην επιλογή σου θα την αξιοποιήσουμε, όπως και τα βιβλία του Μπαρή, που τόσο ευγενικά μας πρόσφερες στη βιβλιοθήκη μας.
Σ' ευχαριστούμε πολύ.
Έψαξα στους αγαπημένους στίχους και σας καταθέσω την δική μου επιλογή Κατέληξα στο παρακάτω ποίημα, γιατί έχει πολλή ελπίδα και πίστη,που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας. Μου άρεσε πάντα, γιατί μέσα από τις υπερβολές των εικόνων του, κάθε δικιά μου επιθυμία και όνειρο φάνταζε ...παιχνιδάκι με θέμα χρόνου να ...πραγματοποιηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχυα σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι,
κι απ’ τ’ άκαρπο δεντρί που κέντρωσες,
προσμένεις καρπερό βλαστάρι.
Πίστη έχεις, όταν απ’ το χέρσωμα
κι απ’ τ’ αστραποκαμένα ξύλα
προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
και καταπράσινα τα φύλλα.
Δεν έχεις Πίστη, όταν τ’ απόβραδο
προσμένεις να προβάλουν τ’ άστρα,
και με του πετεινού το λάλημα
να φέξει η αυγή ροδογελάστρα.
Πίστη έχεις, όταν - όσο αλόγιστο
και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει -
προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.
Δεν έχεις Πίστη, όταν, πιστεύοντας,
ρωτάς την κρίση και τη γνώση,
δεν έχεις Πίστη, όταν τήν πίστη σου
στο λογικό έχεις θεμελιώσει.
Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο
το ανάφτεις στον βωμό της τάμα,
κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,
προσμένεις να γενεί το θαύμα.
Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ
Ανώνυμε/η, ευχαριστούμε. Τόσο για το ποίημα όσο και για τη συμμετοχή σου σε μια προσπάθεια που όμορφο είναι να γίνεται από πολλούς.
Διαγραφή( Και για την πίστη στο θαύμα - κατά Δροσίνη;-) )
Το γεγονός ότι μας έχει γίνει συνήθεια τα τελευταία χρόνια να κάνουμε κάτι ξεχωριστό (ή καλύτερα να κάνετε,πλέων) για μία μέρα που ,κακώς!, για πολλούς περνάει σχεδόν απαρατήρητη,δείχνει και το επίπεδο αυτού του σχολείου!(Και όταν λέω σχολείο αναφέρομαι σε ορισμένα ,λίγα,(αλλά σημαντικά)άτομα...!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, Γιώργο. Το ερώτημα από τι ορίζεται το επίπεδο ενός σχολείου θα μπορούσε να συμπλήρωνε τις εντροπίες σου και θα ήταν, νομίζω, πολύ ενδιαφέρον. Φοβάμαι ότι οι παράγοντες είναι πολλοί και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα ( είναι η αισιόδοξη έκφραση αυτή) για να φτάσουμε να μιλάμε για επίπεδο.
ΔιαγραφήΓια μένα σημαντικό είναι πως αρκετοί που πέρασαν θυμούνται και υπάρχουν γι' αυτό το σχολείο, νοιάζονται. ( Και υπάρχουν ιδέες για να το στρέψουμε σε δημιουργία αυτό - θα τα πούμε άλλη φορά)
Χαιρετισμούς
Στο δικό μου μικρό αρχείο στίχων υπάρχουν ορισμένοι στίχοι του. Σου γράφω τους πιο αγαπημένους μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"ω απεραντη νοσταλγία για κάτι που
ποτέ δε ζήσαμε κι όμως έγινε
όλη η ζωή μας..."
"Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο"
"Βαδίζαμε δίχω λέξη. Μα και τι να πει κανείς όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου τόσο μεγάλα. "
"Γύρισε λοιπόν τα μάτια σου να κοιτάξω τον ουρανό, δως μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου"
Γεια σου Αλς,
Διαγραφή"Μικρό αρχείο" το δικό σου,αλλά με πολύτιμο υλικό! Μια και μας στέλνεις μικρά αποσπάσματα, θα τα "περάσουμε" στα χρωματιστά χαρτάκια με τα αποσπάσματα/στίχους, με τα οποία γεμίζουμε όλους τους κοινόχρηστους τοίχους του σχολείου. Θα σου στείλω φωτογραφίες:-)
Σ' ευχαριστούμεεεεεεε
ναι ναιιι περιμένω!!!
Διαγραφήτώρα αν σου πω πως και το δικό μου φοιτητικό σπίτι είναι στολισμένο με τέτοια χαρτάκια που φέρουν τους αγαπημένους μου στίχους; Είναι εθιστικό !
Δεν προλαβαίνω να σχολιάσω εγκαίρως,αλλά θα καταθέσω έναν μονάχα στίχο του Αναγνωστάκη όμως και ας συχγωρεθώ,όπως τον έδωσα σε ένα τσούρμο Ιάπωνων επισκεπτών:Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις!Αυτό μάλλον πρέπει να ισχύει κια για τον Λειβαδίτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝυχτίζω!!:)
Ρασκόλνικωφ, είπαμε. Θα τις βάλουμε τις λέξεις στους τοίχους, αλλά δε θα τις καρφώσουμε κιόλας. Με λίγο στικ μόνο - κι ο καθένας πια ας αποφασίσει ποιον στίχο σε ποια επιφάνεια της ψυχής του θέλει να καρφώσει:-)
Διαγραφή( Το "δεν προλαβαίνω" σου με κάνει να υποθέτω πως υπάρχει μια ευχάριστη υπερδραστηριότητα στο νησί και στη ζωή σου!)
"Αγαπημένη μου…"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωτα
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα
και πάλι την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
Θάθελα να φωνάξω το όνομά σου, αγάπη, μ’ όλη μου τη δύναμη.
Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει.
Να τα’ ακούσει ο χρόνος και να μη σ’ αγγίξει, αγάπη μου, ποτέ.
…Μες στην αγάπη μας είναι ένα δροσερό κλωνάρι
ένα σπουργίτι
μια φυσαρμόνικα…
Ελίτσα, ευχαριστούμε! Το έχω προσθέσει κιόλας στον πίνακα που θα κάνουμε για τον Λειβαδίτη.
Διαγραφή