"μέσα σε πόλεμο - φαντάσου, ελληνικά ποιήματα"




Τοποθετώντας ο Θ. Γρηγοριάδης τη δράση του έργου του στην περιοχή του Ρουφ, στο Γκάζι, στο Βοτανικό, και μάλιστα στις μέρες μας, στη ζοφερή Αθήνα της κρίσης, πετυχαίνει τουλάχιστον δύο πράγματα: Να μιλήσει για τη σημερινή πραγματικότητα μέσα από τις χαμηλόφωνες ιστορίες απλών ανθρώπων, κατοίκων της περιοχής. Και να αναφερθεί στον άνισο αγώνα ενός παρελθόντος που χάνει τα τελευταία του ίχνη, καθώς οι γειτονιές αυτές υποχωρούν στην επέλαση της νέας εποχής  που τις αποχρωματίζει, τις ισοπεδώνει, τις μεταποιεί, τις μετατρέπει σε εκκωφαντικές εκφράσεις της νεοελληνικής αμηχανίας.

Η υποβαθμισμένη αυτή περιοχή, γκρίζα και πραγματική, στο κέντρο της πρωτεύουσας και σχεδόν αχαρτογράφητη, πολυπολιτισμική και ταυτόχρονα απομονωμένη, γίνεται το πλαίσιο μιας συνηθισμένης ιστορίας σχέσεων. ( Αν και πόσο υπάρχει συνηθισμένη ιστορία σχέσεων;)

Τον καιρό που όλη η χώρα νιώθει τους κραδασμούς της κρίσης και τις ισορροπίες της να δοκιμάζονται, η γύρω στα πενήντα εκπαιδευτικός Έλλη, που έχει επιλέξει να ζει μόνη και ζει μια ισορροπημένη ζωή, νιώθει κι αυτή τους κραδασμούς των μέχρι εκείνη τη στιγμή βεβαιοτήτων της, απωθημένοι της πόθοι και λαχτάρες αναδύονται, η ζωή την καλεί να επανατοποθετηθεί σε ζητήματα που θεωρούσε τακτοποιημένα. 

Το γιατί ας μην το πούμε. Ας μη μαρτυρήσουμε το μυστικό της Έλλης, που τόσο πεισματικά σε όλες τις σελίδες το κράτησε κρυφό από όλους.

Ο Γρηγοριάδης αναπτύσσει την ιστορία του κρατώντας αριστοτεχνικά τις ισορροπίες. Λόγος λυρικός που δε γίνεται μελοδραματικός, εναλλαγή αφηγηματικών και διαλογικών μερών, μετρημένες αλλά καίριες περιγραφές συνοδεύουν τη δράση, ένας ρυθμός σταθερός και ένας αφηγητής που σκύβει με πολλή τρυφερότητα, αγάπη και κατανόηση στο πλευρό των ηρώων του.

Μια υπόγεια συγκίνηση, μια υποδόρια μελαγχολία που υποβάλλεται καθώς υπογραμμίζεται συχνά και έντονα το πλαίσιο της ιστορίας, κάνουν το βιβλίο του Γρηγοριάδη να αποτελεί κατά έναν τρόπο απάντηση στο πώς αντιδρά η λογοτεχνία στην κρίση, πόσο χαμηλόφωνα αλλά ουσιαστικά, εύστοχα και διεισδυτικά συνομιλεί με το σήμερα, έχοντας ακόμα και να υποδείξει αντισώματα στη φθορά.

Ποια; Είπαμε: Αυτά εμπεριέχονται στο μυστικό της Έλλης. Ας το διαβάσουμε και τα ξαναλέμε.


Κι επειδή ούτε πολλά κι ούτε καλά τα είπαμε για το βιβλίο, μπορείτε να διαβάσετε όσοι θέλετε και την παρουσίασή του από τον Δημοσθένη Κούρτοβικ, όπως δημοσιεύθηκε στα Νέα (12.01.2013), με τον πολύ πετυχημένο μάλιστα τίτλο «πώς ανθίζει το τσιμέντο».

Μπορείτε, επίσης, να δείτε κι άλλα πολλά, τόσο για το βιβλίο όσο και για το συγγραφέα,  επισκεπτόμενοι το ιστολόγιό του εδώ

Σχόλια

  1. "μέσα σε πόλεμο - φαντάσου, ελληνικά ποιήματα"
    ο καβαφικός σου τίτλος μου τράβηξε την προσοχή.

    όσο περιέγραφες το μυθιστόρημα, μιλώντας για αλλαγές αφηγηματικών τεχνικών, για μέρη διαλογικά και συγκρίσεις παρόντος-παρελθόντος στο μυαλό μου "κατέβαιναν" αυτόματα όλα τα "δεδομένα" που διάβαζα αυτές τις μέρες και που θα χρειαστώ αύριο.
    Η ανάρτησή σου είναι μάλλον καλός οιωνός :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α, ωραία!
    Καλή σου επιτυχία, Αλς. Είναι πράγματα που σ' αρέσουνε, οπότε, ομίζω πως δεν έχεις ανάγκη από οιωνούς. Καλά θα πας.

    Όσο για τον τίτλο, τον "είχα" μέσα μου όσο διάβαζα το βιβλίο του Γρηγοριάδη. Μια ερωτική ιστορία μέσα στην ελληνική κρίση των ημερών μας. Μια πρόταση για τον τρόπο που μπορούμε να δούμε την εποχή μας, τον άνθρωπο στην εποχή μας. Να, λέω, μπορεί να είναι και έτσι χρήσιμη η λογοτεχνία στην κρίση. Μέσα στην κρίση, φαντάσου, να γράφεις ιστορίες..

    Καλή επιτυχία και πάλι, Αλς:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις