ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ!!!
Και
να 'μαστε πάλι στην ίδια κατάσταση!! Προεκλογική περίοδος!! Τι έγινε
και δεν τα βρήκαν τα "παλικάρια"; Μάλλον είδαμε για μια ακόμη φορά στην
πράξη το πολύ γνωστό ρητό: "Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να
ξημερώσει." Μήπως όμως στην πραγματικότητα το ρητό που ταιριάζει
καλύτερα στην περίσταση είναι το: "Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει πέντε
μέρες κοσκινίζει."; Ας τ' αφήσουμε όμως αυτά, καθώς δεν είναι αυτό το
θέμα μας. Το θέμα μας είναι όχι τόσο γι αυτά καθ' αυτά τα πρόσωπα αλλά
για τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου προκαλούν ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ!!!
Πίστευα
ότι μετά τις εκλογές θα έπαυαν να κυκλοφορούν σε τόσο μεγάλο βαθμό στην
τηλεόραση και σε αφίσες στους δρόμους οι φάτσες τους. Προφανώς έκανα
λάθος... Όλοι αυτοί συνέχιζαν να εμφανίζονται στα διάφορα τηλεοπτικά
προγράμματα και να μου προκαλούν μια ακόμα μεγαλύτερη απέχθεια. Και μ΄αυτή την απέχθεια τους δίνω σαφώς παραπάνω αξία απ' ότι αξίζουν, γιατί ούτε γι' αυτό δεν είναι!!
Γιατί όλοι αυτοί έχουν οδηγήσει τόσο κόσμο στην εξαθλίωση, όλοι αυτοί με έχουν κάνει να φοβάμαι να κυκλοφορήσω το βράδυ στην γειτονιά μου και να κοιτάω επιφυλακτικά όποιον κι αν περνάει δίπλα μου, όλοι αυτοί που
με παρακινούν με τη συμπεριφορά τους να μην θέλω (αν ψήφιζα) να πάω να
ψηφίσω, αλλά σκέφτομαι ότι πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσουμε μέσω
κάποιων να ορθοποδήσουμε, οπότε πρέπει να ψηφίσουμε, όλοι αυτοί,
που μου έχουν στερήσει το δικαίωμα της ελευθερίας, απ' την στιγμή που
όταν σκέφτομαι τί επάγγελμα να διαλέξω, ένας βασικός παράγοντας είναι αν
θα υπάρξει στο μέλλον επαγγελματική αποκατάσταση κι έτσι μπαίνω στο
δίλημμα: "να διαλέξω αυτό που μου αρέσει ή αυτό, πάνω στο οποίο θα βρω
δουλειά;;", όλοι αυτοί, που με διώχνουν από την χώρα μου γιατί δεν βλέπω εδώ κάποιο αύριο, όλοι αυτοί.....
Δεν θα τους περάσει όμως!!! Θέλουν να φύγουμε και να αφήσουμε την Ελλάδα στα χέρια τους;;;
Όπως είπε κι ο Νίκος Κακλαμανάκης,ο ολυμπιονίκης, στην τελετή που έγινε χθες στο Καλλιμάρμαρο: "Οι Έλληνες αγωνίζονται μέχρι να τους φύγει η ψυχή από το σώμα!!" έτσι
και τώρα ξέρω ότι δεν θα το βάλουμε κάτω όσο δύσκολα και να 'ναι τα
πράγματα αρκεί να πεισμώσουμε και να μην αφήσουμε όλους αυτούς να μας
θεωρούν ανθρωπάκους!!
Αληθινές λέξεις, που μας εκφράζουν όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο, καληνύχτα.
"και για συμμαχία που 'χουμε τώρα, όταν τη συζητούσαμε, φώναζαν πως, αν δε γίνει, πάει χαμένη η πόλη. Σαν έγινε, μετάνοιωσαν, κι εκείνος που πρότεινε να γίνει το 'χει σκάσει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστοφάνης
Αυτό το "όλοι",ελίτσα,χωράει και την... "Αντιγόνη";Το "δε γεννήθηκα για να μισώ,αλλά για ν'αγαπώ";Ποιος τόπος,ποιος χρόνος απομένει για τους ένθεους "λοξούς",μέσα στη βολική ισοπέδωση;Δεν έχει εύκολες αναγνώσεις το πολιτικό σκηνικό."εδώ περνάνε και θερίζουν χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα"-διαφωνώ με τις προλαλήσασες "αλήθειες" κ' "συμμαχίες"."Στα σκοτεινά πηγαίνουμε,στα σκοτεινά προχωράμε"που λέει κι ο Σεφέρης.Κι ωστόσο ο ίδιος ο ποιητής-λίγο παρακάτω-λέει πως "όποιος δεν αγάπησε,θ'αγαπήσει στο φως"-ή πάλι-¨τραγούδησε,μικρή Αντιγόνη,τραγούδησε,τραγούδησε".
ΑπάντησηΔιαγραφήτην αλήθεια,ελίτσα,και την αγάπη-των ανθρώπων- νά'χεις φυλαχτό...
Άννα Ζ.
:) :) ότι και να πω μετά απ' αυτό είναι πραγματικά πολύ λίγο... Τι όμορφα λόγια τα λόγια του Σεφέρη!! Λόγια με νόημα!!
ΔιαγραφήΌπως κι η ευχή σας!!! Θα την θυμάμαι!!
Τι ωραίο κείμενο! Με εξαιρετικό ύφος και γνήσια αγωνία, βγάζει όλη σου την αγωνία, αλλά και την ελπίδα, Ελίτσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το απολάμβανα, αν δεν είχα βάλει το λιθαράκι μου κι εγώ για να χτιστεί αυτή η κατάσταση που περιγράφεις.
Και μόνο που έχετε αυτογνωσία της όλης κατάστασης και καταλαβαίνετε ότι έχετε έστω κι ένα ελάχιστο μερίδιο ευθύνης είναι ελπιδοφόρο!! Γιατί για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσπυμε και να εντοπίσπουμε τα αίτια, έτσι ώστε απ' κει να ξεκινήσουμε για τη λύση του.
ΔιαγραφήΥΓ; Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας :):)
Πέρασα κι εγώ, ελίτσα, να αφήσω τα μπράβο μου, βλέποντάς σε να νοιάζεσαι, να προβληματίζεσαι, να συμμετέχεις, να αρθρώνεις λόγο κοινωνικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέκομαι στην καταληκτήρια φράση σου ( "ξέρω ότι δεν θα το βάλουμε κάτω όσο δύσκολα και να 'ναι τα πράγματα αρκεί να πεισμώσουμε και να μην αφήσουμε όλους αυτούς να μας θεωρούν ανθρωπάκους!!" ) και σκέφτομαι πως άμεσα, χρειάζεται να αρχίσει μια συζήτηση που θα μας οδηγεί στους τρόπους τού " δεν θα το βάλουμε κάτω". Τι σκεφτόμαστε πως μπορούμε από κοινού να κάνουμε στους χώρους μας, εκεί που συναντιόμαστε στην καθημερινή, κοινωνική ζωή; Ποιες δράσεις, ποιες στάσεις, ποιες πράξεις; Τι χαρακτήρα μπορεί να πάρει η αντίδραση-αντίσταση-απάντηση σε "όλους αυτούς";
Τα μπράβο μου και πάλι, ελίτσα.